آموزش زبان عربی بعد از اسلام بصورت مستمر در ایران وجود داشته است. پس از انقلاب اسلامی به پشتوانه اصل 16 قانون اساسی، آموزش این زبان تثبیت شد، و فراهم کردن امکانات اجرای این اصل از قانون اساسی بر دست اندرکاران آموزش و پرورش فرض شد. علاوه بر این، زبان عربی در دانشگاههای دولتی و آزاد بصورت یک رشته تخصصی نیز تدریس می شود.
از آنجا که قرآن به عربی نگاشته شده‌است و مسلمین سنتاً بر این باورند که غیرممکن و نادرست است که متون مقدس مذهبی (قرآن، نماز، اذان.) خود را به زبانی دیگر ترجمه نمایند و بیم از عدم رسایی مفهوم دقیق متون آن را داشته‌اند مجموعه این عوامل همراه با علل مختلف دیگری همچون همجواری جغرافیایی، تجارت و مهاجرت. راه را به کلی بر تسلط کامل عربی بر کلیه زبان‌هایی که تحت نفوذ امپراتوری اسلامی و یا صرفاً فرهنگ اسلامی بوده‌اند هموار کرده‌است به همین علت با توجه به تاثیری که مخصوصا بر زبان فارسی داشته و شاعران و نویسندگان از کلمات و عبارات عربی در آثار خود استفاده نموده اند وم تدریس عربی در مدارس به خوبی آشکار است .
در رابطه با درس عربی جهت رسیدن به هدفهای رفتاری ونیز اهداف مولفین کتب عربی، تدریس باید در چارچوب محتوای کتاب درسی باشد واز مقدار قواعد کتاب نکند البته فعالیت های فوق برنامه وسوالاتی که دانش آموزان مستعد وکوشا مطرح می کند ودر پی آن هستد مبحث دیگری است که باید در وقت اضافه کلاس و البته بهتر است خارج از کلاس جواب داده شود ومورد بررسی قرار گیرد .
در این میان انتخاب روش تدریس مفید در کلاس درس نیز از اهمیت وی‍ژه ای برخودار است .
درباره این سایت